Во своето последно прозно дело, Милан Кундера нè води низ еден духовит, лесен, но длабоко филозофски роман во кој безначајноста станува главен лик. Во „Празникот на безначајноста“, група пријатели талкаат низ улиците на Париз, разговараат за ситници – за човечкото тело, за хуморот, за Сталин, за значењето на значењето – и низ нивните секојдневни анегдоти Кундера ја изведува својата најтиха, но и најиронична лекција: дека токму безначајноста е суштината на животот.
Со префинета леснотија и остроумен стил, авторот не нè повикува на големи вистини, туку на уживање во мали, речиси невидливи моменти. Без драматични пресврти или заклучоци, ова дело е омаж на иронијата, апсурдот и ненаметливиот хумор на секојдневието.
„Празникот на безначајноста“ е краток, но слоевит роман што ја спојува мудроста на зрелоста со ведрината на играта – крајно лично, но и универзално дело, завршна нота на едно големо книжевно творештво.
