Храбрите кралеви се упатени во поуките на добрината и законитостите на ползата, но станале алчни за земја. Неуморни се и вечно гладни за богатство и затоа се подготвени и своите животи да ги дадат во бој. Земјата е засолниште и на суштествата кои се во човечките тела, но и на суштествата во телата на боговите. Желни за земја кралевите станале како кучиња кои се грабаат за парче месо. Нивната алчност е нескротлива и не може да се заштити. Ако Земјата добро се негува, таа станува и татко и мајка и деца и небо и рајски предел на сите суштества…