Несреќата е заразна болест. Несреќните и сиромашните треба да се избегнуваат меѓусебно, за да не се заразат уште повеќе.
„Бедни луѓе“ е првиот роман на Достоевски. Тој е и првиот роман во историјата на книжевноста во кој малиот човек зборува за самиот себе.
Преписка на двајца површни и длабоко несреќни луѓе во која Достоевски толку маестрално ги доближува ликовите што читателот заедно со нив живее, љуби, се колеба, тагува, страда… и ретко се радува.
Со овој роман Достоевски нуди ново значење на зборот „бедни“. Токму во него тој за првпат ги поставува прашањата за нерамноправноста и страдањата. Прашања што уште долго го мачат и за кои доживотно пишува. Студија за тагата на душите и за проклетството на големите писатели да ја впиваат сета човечка болка, особено онаа на најголемите несреќници. Тага која може да биде ублажена само со добрината на душата.
